salvant

Cécile McLorin Salvant

Ogresse

17.03.2024 — 20:30
Bozar, Henry Le Boeuf Zaal
tickets

Cécile McLorin Salvant - compositie, stem 

Darcy James Argue - arrangement, muzikale leiding 
Alexa Tarantino - saxofoon, fluit, klarinet 
Tom Christensen - saxofoon, basklarinet, hobo, althobo
Kirk Knuffke - trompet 
Josh Roseman - trombone, tuba 
Warren Wolf - vibrafoon, marimba 
Brandon Seabrook - gitaar, banjo
Helen Sung - piano, orgel, melodica 
David Wong - contrabas 
Samuel Torres - percussie 

Mivos Kwartet
Olivia de Prato - viool 
Maya Bennardo - viool 
Victor Lowrie - altviool 
Nathan Watts - cello  

 

Cécile McLorin Salvant & Lia Bertels - visueel en digitaal design
Marie Cirade - projectie

 

Coproductie

Klarafestival, Bozar

Cécile McLorin Salvant is letterlijk hors catégorie. Met haar heldere, instant herkenbare stem verkent ze de meest diverse genres en disciplines. Die veelzijdigheid klinkt door in haar nieuwe, grootschalige project Ogresse, waarvan ze zowel het libretto als de muziek schreef. Een monsterachtige vrouw woont alleen in een bos, ver van de mensenwereld die ze is ontvlucht. Op een dag probeert een man uit het dorp haar te verleiden en te doden. Deze duistere parabel balanceert tussen Eros en Thanatos, met een zweem gothic verbeelding en een knipoog naar de sprookjes van Grimm.

De partituur voor jazzensemble en strijkkwartet meandert tussen barok en Broadway, jazz en cabaret. Op het kruispunt van al die invloeden staat McLorin Salvant, soeverein als verteller én incarnatie van alle personages. Een bijzondere allegorie over de paradoxen van liefde, macht, gender en diversiteit.

 

Programma

 

Cécile McLorin Salvant

Ogresse

boventiteling in het Nederlands

 

Het concert wordt aangevuld met nieuwe visuals, gecreëerd door Lia Bertels en geanimeerd door Lora D'Addazio, Julien Regnard en Mathilde Rémy, als onderdeel van de bewerking van Ogresse tot een geanimeerde speelfilm door Cécile McLorin Salvant & Lia Bertels (Miyu productions, Umedia en Ogresse LLC).

‘The sort of singer who comes along only once in a generation or two.’
Wynton Marsalis

beeld © Karolis Kaminskas